Microgeophagus ramirezi oftewel het antennebaarsje. Het antennebaarsje werd voor het eerst in 1948 beschreven als Apistogramma ramirezi. Omdat er grote verschillen zijn met andere soorten van het geslacht Apistogramma, twijfelden ichthyologen al lang aan de juistheid van deze naam. Nadat het antennebaarsje in 1977 in het nieuwe geslacht Papiliochromis werd geplaatst, werd zijn naam nog eens in Microgeophagus Ramirezi veranderd. De wetenschappers liggen nog steeds niet allemaal op één lijn, maar sinds 1985 is de officiële naam van het antennebaarsje vastgesteld op Papiliochromis Ramirezi en sinds kort weer Microgeophagus ramirezi.
De meeste van deze vissen die we tegenwoordig aanbieden worden gekweekt in Azië maar van oorsprong liggen de natuurlijke vindplaatsen in Zuid-Amerika, met name in het westen van Venezuela en in Colombia. De Ramirezi komt daar voor in het ondiepe water van plassen en langzaam stromende beekjes bij een temperatuur van zon 27 tot 30°C . Ook in het aquarium hebben ze het graag wat warmer dan de gebruikelijke 24 25 °C waar we de meeste vissen op houden. Ook houden ze van wat zachter, licht-zuur water. Gehouden onder deze waterwaarden en met wat schuilplaatsen in de vorm van wat hout en stenen in het aquarium kunnen we toch wel ca 2 jaar plezier hebben van deze vis.
Dankzij zijn prachtige uiterlijk is het antennebaarsje een van de meest gehouden dwergcichliden. Er zijn behalve de sluier variëteit 2 kleurvormen bekend die regelmatig aangeboden worden nl. de gouden (art. nr. 337) en sinds ca een jaar de electric blue (art.nr. 339).
Qua gedrag is de Ramirezi een mooi,vreedzaam visje die vooral druk met zichzelf is en nagenoeg geen andere vissen zal lastig vallen. Hij is dan ook probleemloos te combineren met allerlei andere rustige gezelschapsvisjes als Tetra en Corydoras soorten.
